2
- koning
Een republikeins koningrijk, waar men een koning kroont in de republiek, is rijp om de glans en glorie van een koninkrijk te ervaren en er de sappige boterkoeken te doen smaken/ een koning is een toetje voor volwassenen zoals Sinterklaas speelgoed is voor kinderen/ en niet te regresseren tot uitgedroogde olieballen van een republiek. Een volwassen burger zonder koning is een kind zonder Sinterklaas.
De koning pochte een vrij man te zijn; hij verrichtte alles wat hij wilde, zelfs wateren tegen het hekken van zijn paleis. De president meldde niet onderdanig de mindere te zijn/ hij placht naar godsvrucht te vermogen een en ander te lossen in vrijheid midden het plein voor zijn ambtswoning; de koning verbluft, milderde zijn toon, gaf aan de mogelijkheid te hebben een plasje voor het paleis te druppelen ‘s avonds bij schemerdonker en tegen een paal. De president, bedaard door de grootmoedigheid van de koning, gewaagde dat hij ‘s middags midden het plein zijn groot toilet behoeftig kon volbrengen. Hij diende wel zijn broekje aan te houden.
Elke dag las de koning een vel papier van een onbekende prozaburger, ter intentie van zijn volk : nooit de moed opgeven; kun je niet vliegen, loop; kun je niet lopen, ga; kun je niet gaan, kruip. blijf nooit stilstaan, nooit dalen, immer opgaan. kun je niet lachen, glimlach; kun je niet glimlachen, wees blij; kun je niet blij zijn, wees tevreden. nooit de moed opgeven, immer voorwaarts streven. Veroordelen steeds relativeren, zo proberen het positieve te vinden aan te reiken. Hij was neoneoneocommunist, de koning. Hij was er om te helpen, genezen als mogelijk, steeds om te helpen zonder te oordelen, laat staan te veroordelen: voor iedereen gelijk, zoveel als mogelijk, niet in geld of materiele goederen, wel in geestelijk geluk; welzijn. Verdraagzaamheid versus geregelde toelaatbaarheid. De klasse koning pronkt niet zoals al die miljardairs met hun Rolls Royce. Hoevelen onder hen joelen topgeslepen klasseglas- Val Saint Lambert te gebruiken in keuken, badkamer, op bureautafel?
Niet als de koning, de jonge garde schrijvers talen ongenaakbaar een interessant idee in toptalent vol literaire hoogstandjes, uitgelaten ondergedompeld in een pamperschild, waarin ze ongeremd frans chauffinerend zich lullend uitflateren als keizers in niet ter zake poëzie, waar ze woorden oppervlakkig donkergekleurd uitschuiveren penselen. Gepamperd schilderen ze taalzuiver gecultiveerde nonsens, stenigen symbolische elementen, zonder een scheet te laten, zonder een scheet te kunnen laten. Anderzijds is er leed en welk leed en door wie gedragen van de chinese dokter, voor mij een superkoning, die voor de eerste keer het genoom van een baby manipuleerde door clooning tegen wil en het geweten in van de wereldpolitici. Immers geen wetenschappelijke onderbouw voor de genetische gevolgen allerhande. De baby werd geboren uit een hiv-positieve moeder en krijgt door deze genetische manipulatie interventie geen aids meer. Met iedereen, niet met mij. Met mij, niet met andere humanen? levenslang heeft hij ongekroond dit leed gesleten, zonder zijn ellende hierdoor te verstaan, gezien duizenden andere mensen rechtstreeks of onrechtstreeks de dood van vele andere medeburgers op hun geweten hebben, zonder wroeging? Quid het collectief maatschappij-geweten? Quid de minister van openbaar welzijn? Het diende onze koning te zijn.